Radziwiłłowa Katarzyna (1634–1694)

 Radziwiłłowa Katarzyna (1634–1694) z Sobieskich, 1.voto Zasławska-Ostrogska, siostra Jana III Sobieskiego. Dzieciństwo spędziła w Żółkwi, wychowywana przez matkę Teofilę Sobieską w surowej i pobożnej atmosferze. Początkowo planowano zapewne oddać ją do zakonu, lecz po śmierci ojca, Jakuba Sobieskiego, matka zdecydowała, że zamążpójście córki wpłynie korzystnie na karierę synów. Mimo, iż wybrańcem Katarzyny był ks. Dymitr Wiśniowiecki, została zmuszona do małżeństwa z dużo od niej starszym ks. Władysławem Dominikiem Zasławskim-Ostrogskim. Ceremonia zaślubin (1650) odbywała się w atmosferze skandalu, gdyż Wiśniowieccy próbowali siłą odbić pannę młodą, zaś kilka dni po ślubie Katarzyna urodziła syna. Owdowiawszy, wyszła powtórnie za mąż w r. 1658 za Michała Kazimierza Radziwiłła, podczaszego litewskiego, z czasem podkanclerzego i hetmana polnego litewskiego. Od tego czasu brała aktywny udział w życiu publicznym.

Starania Radziwiłłowej, by złagodzić napięcie panujące pomiędzy królem Michałem Korybutem Wiśniowieckim, a jej bratem Janem, zakończyły się ślubem jej córki, Teofili Zasławskiej-Ostrogskiej z Dymitrem Wiśniowieckim. Po elekcji Jana III Katarzyna stała się znaczącą osobistością na dworze brata. Mieszkała na zamku królewskim w czasie pobytu męża za granicą i po jego śmierci (1680), Jan III podobno często zasięgał porady siostry. Jej zażyłość z Marią Kazimierą zepsuła się, gdy królowa zarzuciła jej starania o osadzenie na tronie syna - Karola Stanisława Radziwiłła. Dotknięta zachowaniem bratowej usunęła się ostatecznie z dworu w r. 1691.

Katarzyna Radziwiłłowa interesowała się żywo stanem gospodarczym swoich dóbr, ustanowiła wiele fundacji religijnych i dobroczynnych, zwłaszcza w Białej Radziwiłłowskiej (Białej Podlaskiej). Pochowana została w Nieświeżu.